كيفيت پوشش دهي قطعات پلاستيكي بطور قابل توجهي وابسته به انتخاب صحيح سيستم رنگ و آماده سازي سطح زيرآيند پليمري مي باشد . بطور كلي مي توان فرايند آماده سازي جهت انجام فرايند رنگ آميزي قطعات پليمري را به سه بخش كلي تقسيم بندي كرد
_ تميزكاري
_ فعالسازي سطح
_ خنثي سازي سطح زيرآيند از نظر شارژ استاتيكي
با توجه به نوع پليمر زيرآيند ، نوع پوشش و نوع كاربرد آن ، ابعاد قطعات ، ميزان كار مورد رنگ آميزي در يك خط ، ممكن است روش هاي مختلف تميزكاري ، فعالسازي و خنثي سازي زيرآيند براي يك خط رنگ آميزي در نظر گرفته شود . در اين كتاب سعي شده است كليه روش هاي متداول در خطوط رنگ آميزي قطعات پليمري در هر سه زمينه مذكور آورده و توضيحاتي هرچند مختصر ارائه شود . بديهي است با توجه به حساسيت و كيفيت رنگ آميزي مورد درخواست ممكن است در طراحي خطوط ، مرحله اي از چرخه خذف شود بطور مثال چنانچه از نوعي فرايند آماده سازي پلاسما در طراحي خط رنگ آميزي استفاده شود ديگر نياز به مرحله خنثي سازي شارژ استاتيكي وجود ندارد .
برای رنگ آمیزی قطعات پلاستیک اینجا کلیک کنید.
تميزكاري سطح:
در جهت آماده سازي سطوح پليمري ، تميزكاري سطح ، اولين مرحله كار، با هدف از بين بردن ناخالصي هاي موجود در سطح مانند آلودگي هاي ناشي از مواد كمكي مورد استفاده در حين توليد قطعات پلاستيكي مانند اثر اسپري هاي روان كننده قالب ، اثر چربي ناشي از سرويس قالب ها كه تا مدتي پس از ضرب قطعات همچنان تاثير گذار خواهد بود ، اثر دست اپراتور توليد ، باقيمانده پليسه قطعات ، باقيمانده ذرات پلاستيك پس از سنباده كاري ، حمل و نقل و انبارداري ، گرد و غبار محيط و … انجام مي شود.
در این قسمت نگارنده لازم میداند باتوجه به اهمیت موضوع اندکی در مورد مواد سیلیکونی و تاثیرات آنها بر فرایند پوشش دهی قطعات پلاستیکی به مواردی اشاره نماید .سيليكون ها بطور معمول درفرايند توليد و همچنين قالبهاي توليدقطعات پلاستيكي به عنوان روان كننده يا عامل رها كننده مورد استفاده قرار مي گيرند لازم به توضيح است كه اين مواد براي جداشدن بهتر قطعات تزريقي از قالب پس از فرايند تزريق استفاده مي شوند . متریال سیلیکونی مي توانند بصورت مايع ، نيمه جامد و یل جامد وجود داشته باشند و در صنعت تزريق پلاستيك بيشتر حالت مايع فشرده شده در قوطي هاي اسپري همراه با یکگاز مورد استفاده قرار مي گيرند . يكي از روش هاي متداول جهت برطرف كردن نسبي اثر آنها از سطح قطعات پلاستیکی در مرحله تمیزکاری ، استفاده از حلال هاي آلي مي باشد ولي مشكل اين روش اين است كه حلال ها به سرعت آلوده و كثيف مي شوند .(30) استفاده از اين مواد سيليكوني در قطعاتي كه مورد رنگ آميزي قرار مي گيرند ريسك بسيار زيادي را براي توليد كنندگان به همراه خواهند داشت زيرا احتمال رفع كامل آلودگي ناشي از استفاده از اين مواد بسيار كم مي باشد .
انواع عامل هاي رها كننده های غیر سیلیکونی مناسب جهت استفاده براي توليد قطعات قابل رنگ آميزي نيز وجود دارند که البته استفاده از آن افزایش هزینه نسبتا بالایی را به صنعتگر تحمیل خواهد کرد . در اين تركيبات بطور معمول از مواد روغني، صابون هاي فلزي يا تركيبات وكس مانند استفاده مي شود .
بطور کلی عامل هاي رها كننده ممكن است درفرمولاسيون متریال پلاستيك ها به عنوان ادتیو مورد استفاده قرار گيرند كه در اين صورت به آنها عامل هاي رهاكننده داخلي گويند . قطعاتي كه در آنها از اين مواد استفاده شده باشند پس از رنگ آميزي ممكن است در ابتدا تست هاي مربوط به چسبندگي را پاس كنند ولي اين مواد به آهستگي به سطوح قطعه مهاجرت و نقل مكان كرده و پس از مدتي با تست مجدد متوجه عدم چسبندگي خوب رنگ به سطح خواهيد شد .
مواد ديگري كه در پليمرهاي تزريق پلاستيك مورد استفاده قرار مي گيرد پلاستيسايزرها هستند كه اغلب وجود اين مواد در فرمولاسيون پلاستيكها ممكن است باعث كاهش خاصيت چسبندگي رنگ بر روي زيرآيند شوند .اين مواد نيز ممكن است به آهستگي به سطح بين پلاستيك و رنگ نقل مكان كنند و كاهش چسبندگي رنگ به پلاستيك را باعث شوند.
( کتاب فرایند های پوشش دهی سطوح پلیمری. تالیف مهندس سعید معتمدی)
ارسال نظر
درباره ما
نظرات ارسال شده